लीलापत्र

पानी मख्ख परेर हाँस्दछ अरे आकाश आएँ भनी

खस्ने आखिर हो धरातल तिरै हल्ला मचाए पनि

ए साथी अब राजनीति नपढा भो बुझ्छु मैले पनि

छेपारो जति उफ्रियोस् गगनमा पुग्दैन कैले पनि । ||१||

सत्ता बिस्कुट हो भनेर कमिलो लौ पेट पो भर्दछ

कौवा भो तर अख्तियार बबुरो का…का…गरी मर्दछ

मेरो पेट सदैव खोज्दछ ढिंडो क्वाँ क्वाँ भयो सुन्दछन्

कोही क्वाप्प हसुर्छ रेल, बिजुली-आँखाहरू बन्द छन् । ||२||

आमाको घरमा पसेर रिपुले लुट्दैछ बाक्साहरू

सत्ताकै सपना लिई लडिरहे निर्लज्ज छोराहरू

च्यात्तेको छ लुगा शरीरभरिको औ कोट टाले भयो ?

लागू गर्न सकिन्न कानुन भने च्यातेर फाले भयो । ||३||

चश्मा पावरको भिरेर कमिलो हात्ती भयो देख्दछौ

सानो मच्छर डेङ्गु सार्दछ तिमी सानो भनी हेप्दछौ

हेर्छौ चट्ट जहाजबाट धरती के के ढले के बने ?

सोच्दैनौ पछि के म हुन्छु नभमै भूकम्प आयो भने ! |

छन्दः शार्दूलविक्रीडित

प्रस्तुत कविता बागचौर नगर साहित्य समाज,सल्यानको आयोजनामा भएको कविता प्रतियोगितामा प्रथम भएको थियो ।